7 Mayıs 2011 Cumartesi

Dedi ki:

Tanri'nin kimden dile gelecegi belli olmaz. Herkesin ozu O ancak bazen oyle bir dile gelir ki hic cevap bile veremezsiniz.

Bugun Mira'yi Ontario Science Museum'a goturduk. Muhtesem bir bilim muzesi. Neler yoktu ki icinde. Dogal olarak kendini kaybetti. Mini markette alisveris yapti, ev tamir etti, muzik yapti, yagmur ormaninda gezdi ve daha neler.

Cikista yine sozumuzu dinlememesi uzerine soyle birazcik gerildik. Gel dedik gelmedi. Bir daha gel parka gidecegiz dedik gelmedi. Bir daha cagirdik. Yine orali olmayinca, geldiginde kusura bakma artik parka gidemeyecegiz dedik. Tabii cok bozuldu.

Sonra metroda bir saniye icinde ustume cikip, tutunma yerlerinde maymun gibi sallanmaya baslayinca bu sefer esim dagildi. Zaten metro kalabalik. Bir de ust uste soz dinlememesi ikimizi de cok fena yormustu.

Sonra baska bir otobuste baska bir soz dinlememe vakasi.

Neyse en nihayetinde yemek yiyecegimiz yere geldik. Yolda ucumuzde dagilmis bir sekilde yuruyoruz. Mira bir yerde yuruyor, esim onde basi cekiyor. Ben de etrafima bakiniyorum. Bir de Mira'yi gozumle takip ediyorum. Muzeyi saymazsak Mira'nin en ozgur oldugu anlardan biri yani. O esnada karsidan karsiya bir adam gecti. Elinde sigarasi, otuzlu yaslarinin sonlarinda. Robot gibi agir bir hareket yapiyordu kaldirima adim atarken. Etrafa bakarken bu manzarayla karsilasmistim. Onemsemeden devam ettim. Kendince bir komiklik yapiyordur diye dusunmustum.

Tam yanimdan gecerken "Let the kid be a kid" dedi. Yani cocugu birak cocuk olsun gibi bir cevirisi var. Bana soylemisti ve ben donup baktim ama hizli hizli yurumeye devam ediyordu. Oyle kisa zamanda oldu ki hem duydugumu olabilecek en NET haliyle duymustum, (butun gun Mira'yi uyardigimiz anlarin beni nasil yordugunu gormustum o an), bir yandan da giden adama cevap vermem gerekdiginin farkindaydim. Ok tesekkurler diye seslendim arkasindan. Tabii adam bakmadi bile.

Donup esime soyledim. Kaale alir gibi oldu, sonra kaale almamayi daha kendine yakin buldu sanirim.

Yemege oturduk. Mira'ya baktim. 5 yasina gelmek uzere olan, cok zeki ve super hareketli bir cocuktu. Ve evet soyledigim hicbirseyi ilk seferinde yapmiyordu.
It's ok'di.

Bakalim bunun devami var mi?

4 yorum:

Esin Bozdemir dedi ki...

Sevgili Umacığım, senin ve tüm annelerin "Anneler gününüzü" kutlar...sevdiklerinle birlikte sağlık ve huzur dolu nice güzel günler dilerim...

Işıltılı bir pazar ve güneş gibi aydınlık nice güzel günler dilerim...

Sevgilerimle, öperim...

Uma dedi ki...

Sagol Esincim :)
Anneysen senin de kutlu mutlu olsun :))

Selen dedi ki...

Sen mesajini almissin, cok iyi. Ben de bir bilsem neyi anlamam gerektigini. Oglan direk ignore ediyor beni son bir haftadir, bana bakmasi icin en az uc kere seslenmem gerekiyor. Ben ne yapiyorum kim bilir, neyi dinlemiyorum, yada kimi ki, aynadan bana yansiyor.. bir bilsem, pur dikkat dinleyecegim ama :)

Uma dedi ki...

Ilk soru kimi dinlemiyorum diye sorardim ben, sonra da oglumu gormezden geldigim, kaale alamadigim veya bir seyler yaparken oteledigim durumlar var mi diye bakiyorum. Ama yine de oyle birden cozulemeyebiliyor :)) Operim guzel kalbinden...