Hatirlatma

Niye yaziyorum, yazmak istedim yine. Yaz demisti icimde bir ses. Neyi diye dinlemeye calistigimda neyi yazacagimi bile bilmeden yaz demisti. Simdi durdugumda, icimdeki ses hala devam etmem gerektigine yonlendiriyor beni. Yazmak istedim, yazmaya basladigimin bir noktasinda, egomun yonlendirmesiyle beni okuyanlari gormek istedim. Ekledim bir arac cubugu, eklendi isimler ardi ardina. Yazdiklarim oylesine Ben'ceydi ki, bunlari paylasacagim bir kac kisi bulamazken yasadigim dunyada, yazdiklarimi kim ne yapsindi, icimden gecen. Ama yine de egom bak bakalim kim okur diye durtmustu beni. Icimin umurunda degildi, cunku inanci tamdi, disarda kimsenin olmadigina, herkesin icerde olduguna. Egomun oyununu seyrettim hep. Blogu actigimda kac kisi var diye bakisimi. Icimdeki hissi izledim. Biri eklendiginde, biri yorum yaptiginda. Sonra bunlari da oynayamadi egocum. Dustuler. Acikcasi boylesine oz'den misafirler beklemiyordum. Yine de hatirlamak hatirlatmak istedim. O guzelim bloglarlardaki o guzelim resimleri koyamiyor benim elim, o guzelim bloglardaki o guzelim edebiyati yapamiyor artik benim dilim. Bir ASK var bildigim, bir de ardi ardina dusen oyunlarim. Guncemin nedeni oyunlarimi yaza yaza bitirmek. Oyunlar bittikce, icim bosaldikca dolani yazmak, yazmakla dolmak. Bosalmak ve dolmak sonra Birlige doymak, dolmak, dolmak, tasmak ve okyanusun dibine inip bir daha cikmamak.
Yolculugumda eslik ettiginiz icin Ic'ten tesekkur ederim :)