3 Kasım 2011 Perşembe

Blogsal

Ilk 17 Eylul 2008'de yazmaya baslamisim Ben Kimim Guncesi'ni. Yazmaya baslarkenki ongorulerimi cok iyi hatirliyorum.

Ruhani gelismelerim gun be gun mucizevi bir sekilde ilerleyecek, bir gun yildizlar gorurken meditasyon sirasinda gozlerim kapali, alin hizamda, diger gunler azizler gorunecekti. Mesajlar vereceklerdi. Ben de bir bir yazacaktim. Bir gun insanlarin ne dedigini duymaya baslayacaktim, obur gun baslarina gelecekleri bilecektim. Diger bir gun obur taraftan ruhlar ziyaret edecekti ama ben o dunyayala cok alakali olmadigim icin sessizce geldikleri gibi gideceklerdi. Ve bir gun o buyuk gun gelecekti. Ve ben yazacaktim, buldum, geldi, biliyorum artik kim oldugumu diye :) Aydinlanacaktim. 

Butun bu dusunduklerimi de yazacaktim ve okuyan herkes de sahit olacakti, boylece onlar da bunun olanaksiz birsey olmadigini anlayacak ve yureklenip daha cok soracaklardi kendilerin "ben kimim?" diye :)

Peki 3 sene sonra simdi ne dusunuyorum bu blog hakkinda acaba ?

Ruhani gelismelerin pek cogunu bekledigim gibi degil de beklemedigim haliyle yasadim. Ama henuz hala obur taraftan gelen giden yok. Hergun baska bir mucizeye tanik oldum, hergun azizler baska mesajlar verdiler. Aldigimda ve paylastigimda ilk gunku dusunduklerimi hic dusunmedim. Hatta dusunmedim. O ilk gun varolan kibir gitmisti her yeni gelende. Sonra beklenti gitmeye basladi. Sonra birilerinin okudugu fikri gitmeye basladi.

Simdi nasil gidiyor peki hayat? Hayat simdi belki ilk defa beni yasamaya basladi. Iste o yuzden artik hic yazacak birsey bulamiyorum, cunku yasanilan herseyi yasamisim hissini tasiyamiyorum. Bugun misal gol kenarina gittim, yurudum, dua ettim, durdum. Hayat neler neler yasadi o anlarda kendince kimbilir. Ben elimden geldigince farkinda oldum. Simdi ise o anlarin buraya tasinamadigini goruyorum. Baskasinin anilarini yazmak gibi sanki.

Bloga hala gelen okuyanlar var, stat diye bir yer koymuslar goruyorum. Bir suru baska ulke, bir suru baska insan. Kim olduklarini bile bilmiyorum ama okuyorlar. Okuyunca ne oluyor onlara bilmiyorum. Ama ben 3 sene once saniyordum ki ben onlara degecegim ve onlar da benim gibi yolcu olacaklar bu yolda, O'nun yolunda. Bunun icin caba sarfettigim kisiler bile oldu yeri geldi. Simdi bakinca gecmise, simdi daha iyi anlasiliyor gecmis, hersey bir sanridan ibaretmis. Hayat beni yasayabildigi oranda hayatmis. Giremediginde damarlarima sadece bir ruyaymis...Digerleri bir varmis, bir yokmus...

 












4 yorum:

novella / विश्व dedi ki...

başkalarına ne oldu bilemem... ama bana olanları ben biliyorum. ve bunun için hep teşekkür ediyorum. yolun yoluma yüreğin yüreğime sesin sesime nefesin nefesime ışık tuttuğu için. hayatın orta yerinde açılan pencereden Onu daha rahat görüp Onunla daha rahat konuşabileceğimi bilmek hep huzurlu kıldı beni. AŞKla umam... AŞKla kal(alım)

Uma dedi ki...

sen baskasi degilsin ki zaten, sen kalbimdeydin, hala da kalbimdesin. Basklari diye konustugum stat'da gorup tanimadiklarim, goremediklerim :)
sana olanlari da yapan ben degildim :) O'ydu :)
Hanuman(maymun kral) Rama(Tanri)'ya diyor ki, Kim oldugumu bilmedigimde sana hizmet ediyorum, kim oldugumu bildigimde Sen'im!
Her daim Askla tabii :)

tutsak dedi ki...

hah köyün delisi Tutsak ta geldi tam oldu... Kendimi özlemişim neler yapıyorum diye merak edip buralara da uğradım. Bazen diğerleri, dilini anlamasalar da bir şekilde o senin kaleminden sayfandan dokunmuştur bir yerlerine...
AŞK OL SUN

Uma dedi ki...

Tutsak'cim ozletme kendini! Uzak durmasin O senden asla :)