Nes'e

Eger hayatin duzene girmesini beklesem kim oldugumu ogrenmek icin, daha bin kere daha gelmem gerekir ki eminim bininciden sonra da garantisi yoktur.

Durdugun yer, hayatta ne olursa olsun degismeyen bir yer. Eger bu aralar degismekteyse, durmamiz gereken zeminde degiliz demektir. Bu degisim bize zeminin bu olmadigini hatirlatmak icin cok gereklidir.

Oysa cogu zaman o degisen zeminlerde gecer omrumuz. Oysa filmin icindeki ben degilimdir. Hicbir zaman da olmamisimdir. Tek gereken seyretmektir. Ama yolun yarisina kadar bunu bilmeden gelmis biri icin zor olur bazi zamanlar. Her defasinda bir cimcik gerekir uykudan uyanmak icin. Bir cimcik Tv ekranina yapismayi birakip, koltuga gecmek icin.

En guldugum karelerden biri, hep beraber birsey seyrederken, seyrettigimiz filme yapilan yorumdur. Mesela; hah cok zekisin, iyi ki oyle sakladin yoksa direk bulurlardi? cok uydurdum ama bir tane daha deneyeyim. Simdi o oyle atilir mi, gorecek asagidaki ? Eminim anlatabilmisimdir, soylemek istedigim, film ordadir ve biz biliriz filmdir ona ragmen mudahale etmeden duramaz bazilari.

Ben gulerim ama boyle "yaz" zamanlarinda gorurum bunun neden benim gozume battigini. Cunku ben de bilsem de bunun bir film oldugunu, hem de epey iyi bilsem de, bazen hic farketmez bilmek, kendimi bulurum ekrana yapismis bir sekilde.

Bazen de gunesli gunler arka arkayadir ve demirler beni Gercege. O zaman sadece gorevini yerine getirip, yerine cekilen bir supurge gibi yaparim isleri. Duygusuz, sakin. Icim durgun bir denizdir. Yuzum de hicbir ifade yoktur. Konusmam, gulmem. Sadece isimi yaparim, huzur icinde. Yapilan her neyse guzel bir sekilde de sonuclanir.

Boyle zamanlar gectikten enerji kalpten zihne gectiginde sorgulamam baslar. Nes'e nerde ? Esim mutsuzum sanar, bazen depresif. Ama degilimdir hicbiri. Sadece sakinimdir, durgun, huzurlu. Swamiji uyanirken pekcok adim var atilan, bu sakinlik, durgunluk onlardan bazilari. Huzuru takip et, o senin asil dogan olan Nes'e ye giden bir rehberdir dedi.

Oysa saniyordum ki nerdeyse geldik. Kimbilir kac adim var. Elimde kumanda, filmi durdurup kac dakika var diye bakip duruyorum. Filmden de bisey anlamiyorum boyle zamanlarda.

Birinin bana nes'e yi ogretmesi lazim diyorum, sonra guluyorum, huzur adli rehberi takip edersem zaten gidecegim yer orasi.

Dusunuyorum, hayatimin en acili donemlerinde ne kadar neseliydim, ne kadar cok kahkaha atardim. Simdi ise hayatimin en guzel donemi, en huzurlu, en mutlu, hayallerimden gerceklesmeyen yok allaha bin sukur ve ben nes'e den yoksunum.

Kimbilir yol beni nereye goturuyor, daha dogrusu nereden goturuyor?
Belki de o hakedilmeden atilan kahkahalarin bedeli bu gunler.
Insan cok oynamamali.
Uzgunken aglamali, sonuna kadar, icerde disarda, yalniz veya uluorta.
Sonra gulunecek gunlerde de gulmeli, gobegi titreye titreye...