18 Eylül 2008 Perşembe

Mira'nin Dogumu

Rahibe olamayacagim ortaya cikinca anne olmanin en guzel sadhana (spiritual practice) olacagini dusunuyordum. Hayalimde ise Rishikesh'in bana bunu vermesiydi. Sanki Rishikesh'te olursa anneligim bu anlamda onaylanacakmis gibi dusunuyordum. Swami Muktananda elini karnima koydu "bebek mi bekliyorsunuz?" dedi. "Yoo, bekliyor muyuz?" dedim. Guldu ve yuruyerek uzaklasti. Beni aldi bir heyecan. 3 test aldim degisik zamanlarda acaba hamile miyim diye ve yaklasik 2 ay sonra hamile kaldim. Hamile oldugumu bilmiyordum. Noel gecesi ashramin duzenledigi Christmas programinda korodaydim. Mother Mary'ye sarkilar soylerken birden kalbimden iceri birseyin girdigini hissettim. Ama keskin ve atlamam mumkun olmayacak kadar elle tutulur birseydi. Kalbim de acayip birseyler hissetmeye basladim. Iki gun sonra test yaptigimda hamile oldugumuzu ogrendik.
Hamileligimizin 5.haftasinda Rishikesh'te bir ultrasound merkezine gittik. Bebegin kalp atisi var mi diye. Ve kalp atisi duyulmadi. Beni aldi mi bir korku. Ya yasamazsa?!? Doktor bir hafta sonra tekrar bakariz eger kalbi hala atmiyorsa aldirmak zorundasin dedi. Bir haftanin uc gunu aglayarak, korkarak, melankoli ve aci icinde gecti. Ucuncu gunun sonucunda bir uyanis daha yasadim. Surekli ben Tanri'ya inaniyorum hicbirsey olmayacak diyordum. Birden farkettim ki inancim tek tarafliydi. Inaniyorsam ona, kotu birsey olmamaliydi. Ve o anda busbutun teslim oldum bir kere daha. Bu bebegi ben yapmadim. Onu veren de Sen'sin, eger Sen'in icin annelik yapmami istemezsen alacak olan da Sen'sin. Bu bebegin bu dunyaya gelmesini isteyen ve benim rahmime yollayan da Sen'sin, bundan vazgecip alacak olan da Sen'sin. Senin dedigin olsun!!! Ve ben tumden biraktim butun dusunceleri. Olacakmis olmayacakmis. O'nun bilecegi isti. Ben O'na kosullu degil tamamen guveniyordum. Yeniden ogretmisti bana guvenmeyi, teslimiyeti. Bir hafta sonra gittigimizde kalp atmaya baslamisti.
Swami Muktananda Rishikesh'e dondugunde onu selamlamak icin yanina gittik. Bir arkadasimiz bebek bekledigimizi soyledi, biz gulduk, O da guldu. They are having a baby demisti arkadasimiz(Bebekleri olacak). Swamiji: "beautiful baby!" dedi. Ben It's not Mine, it is YOURS dedim. (Bebek benim degil SIZIN, yani Tanri'nin)Swamiji gulumseyip "Nice" dedi. Ve bu inanis beni asla birakmadi. Ben hicbir zaman kizima hamile olmadim, ben hep O'nun kizina hamileydim.
39 hafta tamamen sorunsuz bir hamilelik gecirip, normal dogumla 45 dakika icinde, sabah ezaninda kizim Mira'yi dunyaya getirdim. O'nunla.

6 yorum:

Geveze Kalem dedi ki...

Bilemezsin, aklımdaki sorular nasıl bir bir cevap buluyor. Korkularım nasıl tek tek salınıyor varlığımdan...
Evet, "Deneyimlerinizi yazın. Öğretmenliğinize ihtiyaç duyanlar için bu çok gerekli olacaktır," deniliyordu, ne kadar isabetli sözler olduğunu bir kere daha anlıyorum şimdi.

Uma dedi ki...

Ne mutlu bu bedene, temizlenebildiyse bir nebze...
Ve korkularini susturabiliyorsa sevgisiyle...

novella / विश्व dedi ki...

sabah ezanı...

Uma dedi ki...

Evet sabah ezan okunuyordu, ve yagmur yagdi gelisiyle :)
Ben son seferde Push Swamiji dedim, O itti, Mira geldi :)

novella / विश्व dedi ki...

sabah ezanı ve yağmur...

Uma dedi ki...

Swamiji'nin dedigi gibi :) beautiful baby :)