Ancak Tanri dusmanima bile vermesin diye dua edebilirim "aci hakkinda". Boyle ogrenmisim. Ogrendigim herseyi geri sararak cocukluga dogru yururken bakiyorum aciya. Acaba hangi yas araliginda ogrendik aciyi basimizdan savmayi.
Sehpaya carpar cocuk kolunu bacagini, sehpa sucludur hemen, tu sehpa kaka sehpa, sehpa tokatlanir.
Buyursun sinava girersin, gecemezsen, icin acir, sorulari, ogretmeni, kopya vermeyen arkadasini suclarsin.
Biraz daha zaman gecer asik olursun, misal sevgilin istemedigin gibi davranir, icin yine acir, sevgilini suclarsin.
Evlenirsin canin acir, kocani, cocugunu kayinvalideni, kimi bulursan yakinda onu suclarsin. Hayatin sonuna gelirsin, yaslanirsin, bir bakarsin cok azicik zaman kalmis, yaptigin hatalari gorursun, yasayamadigin hayati. Orda da bulursun suclayacak birini, aciyi defedersin basindan.
Oysa acinin da mutluluk gibi tek bir amaci var. Sana aslinin iceride oldugunu gostermek. Aciyi, ayni o sonsuz mutluluklari hissettigimiz gibi icerde hissederiz. Ilk atladigimiz budur.
Sonra acinin kaynaginin biz oldugunu atlariz. Bir yandan oyuncaga bakip bir yandan yurudugumuz icin carpmisizdir acimistir canimiz.
Sonra kendimizi ancak birseyleri basardigimizda onemli sanmayi ogrenmisizdir. Ben zaten degerliyim'i ogrenemedigimiz icin orda da atlariz olayin aslini, kolayina kactigimizi sanar hemen dondururuz butun dikkati dis etkenlere. Oysa cok sonralari daha iyi anlariz, kolayi aslindaymis, butun gecistirmeler bizi dugum dugum baglamis.
Sevgilin olur, bagimli olursun, ayri ayri olmak iliskinin dogasina aykiri sanarsin, cunku oyle ogretilmistir. Iliski var demislerdir. Sevdi mi iki kisi birbirini; sunu bunu, soyle boyle yapar demislerdir. Bazen sanslisindir, gorebilirsin bir gun, hayatin bir yerinde, iliski diye birsey yoktur. Sen varsindir, bir de sevgili diye isim verdigin sahis. Sevgili yoktur, O vardir. Butun asklar O'nu sevme yolundaki alistirmalardir. Sahip olmak yoktur, avucunu kapadigin hersey elinden kanaya kanaya cikacaktir. Suclu sevgili de degildir yani maalesef. Gordugun gozlugu cikarman gerekmektedir veya avuclarini acman.
Evliligin idealler ustune kurulmustur. Koca idealin, cocuk idealin, ve bir de kendinin oldugu rol idealin vardir. Bunlarin sallanmasi hatta yikilmasi kimsenin sorunu degildir. Idealler, hukumlerden olusmus her bina ilk depremle cokmeye mahkumdur. Ilk olmasa da cokene kadar deprem olacaktir, bu doganin kanunudur. Asli bilmeden, topragi anlamadan, toprakla bir olmadan ustune kurulan hersey gunu geldiginde yikilacaktir.
Hayatin sonuna geldiginde belki de elindeki herseyin birbir gitmesi nedeniyle biraz daha taslasmissindir, veya olgunlasmissindir.
Oysa simdilerde sansimiz var bence. Eskiler bunlari bilmiyorlardir belki, ama simdi heryerde ulasilabilir bu bilgi. Bilgi ulasilabilir de biz degismeye ne kadar gonulluyuz.
Geri donme yolundaysan, aciyi rehber et arkadas, atma sakin ola hayatindan.
Al saril sarmala, sev, mutlulugun ikiz kardesidir o cunku.
Oylesine sevilesi.
ASKla,
