"Iki istek arasindadir mutluluk" vardi ya, bugun anladim ki mutluluk iki istek arasinda bile degil. Iki kelime arasinda. Bir kelime ile diger kelime arasinda kalan boslukta.
Cok konusabilecegim bir donemken bir el beni oyle bir ice cekti ki, ve oyle de sakinlestirdi ki, simdi daha iyi anliyorum niye azaldigimi.
Uc bes gundur eger O'nun rizasiysa konusmak kendiliginden oluyor ama eger degilse, agzimi bicak acmiyor. Kulaklarim desen ayni durumda. Hala tahammulum yok hikayelerle gelen kelimelere. Ne kendi hikayeme ne sevdikleriminkine.
Biraz kabalasmis gibi gorunsem de oyle degil durum. Icim daha once deneyimlemedigim kadar daha sakin.
Bu da gecer...Yerine kimbilir ne gecer !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder