Cok ozledim

Cok ozledim seni, ozlemek yok desem de, icimdesin zaten desem de, bugun burnumun diregi sizliyor SENi dusundukce. Gozlerimde ha akti ha akacak iki belki daha fazla goz yasi birikmekte. Gozlerimi kirpsam akacaklar, kirpmadim, actim SANA yaziyorum.

Cok ozledim SENi, ayri oldugumuzu dusundugumuzden de degil vallahi. Biliyorum heryerdesin, herseyimde ve herseyimsin zaten. Ama oyle bir ozlemek ki bu...

Gecenlerde konusuyordum belki de ben cok eskilerde biraktim ozlemek duygusunu. Ozlemek acitiyor cunku. Kucukken cok kucukken belki biraktim. Annemle babam beni biraktiginda, bogazim yanardi aglamayacagim diye. Gozlerimdeki yaslar ice akiyordu belki de. Nerdeler diye sorunca sinemaya gittiler derdi anneannem. Haftalar surerdi sinema seansi, o yaslarda zaman nedir bilmezdim. Bilsem belki bu kadar da acitmazdi ozlemek. Bilirdim belki o zaman 1 haftanin veya 1 ayin ne kadar oldugunu, beklerdim, beklemeyi ogrenirdim. Ozlemeyi o gunlerde gommus olmaliyim anneannemlerin bahcesine.

Gecenlerde konusuyordum, hortlayacak bu "ozlemek" sanirim diye. Neyseki boyle cikti.
Bak ne diyordum nereye geldik. SENi cok ozlemistim. Simdi burdasin. Kenarda kosede ne var ne yoksa temizliyorsun. Ahh bir bilsen ne cok ozledim SENI. Birazdan gelecek kendimi icine sakladigim arkadasim. Oturacak bir sandalyeye. Ben ise hala en onde, halinin ustunde, SENi ilk ve son gordugum yerdeyim. Bakacagim onun gozlerinden sana. Onun elleriyle uzanacagim ellerine. Bir tatli ile karisacagim kanina. SENI nasil ozlemisim bir bilsen. SEN gulumseyeceksin. Bir cumle edeceksin belki benim adim gecen. Bir cumlende toplayacaksin beni dagildigim yerlerden...Hic ayrilmadigimizi bilsem de o bir cumlede bir kez daha titreyecek kalbim.
Kendini biraktigin yerdesin. Kendimi biraktigim yerdeyim. Onunde, ayaklarinin dibinde. Kalplerimiz birlestiginde yine yazilamayacak bir tek cumle... Bu ayrilik sanrisinin hikayesi, SENI COK OZLEMISTIM...