Gunce'nin guncellenmesi...

Gunluk tutmak buyuk disiplin isi. Ortaokul yillarinda vardi bir gunlugum, kuzenimden ozenip ben de baslamistim. Sonraki yillarda acip acip gulmustum, Hindistan donusunde de atmistim. Soyle seyler yaziyordu. Sevgili gunluk, bugun cok sikiliyorum, hicbir sey yapmadim. Saat simdi 20.15 ders calisip yatacagim. Sevgili gunluk, bugun kardesimin basi egik olarak yatmasina izin verdigim icin ozur diliyorum. Oyle yatmamaliydi. Onun haricinde bugun digerleri gibi sikici bir gundu. Saat 20.24 ders calisip yatacagim. Sevgili gunluk annemle babam yine kavga etti. Bugun E. okula gelmemisti. Saat 20.18 ders calisip yatacagim :)))
Yani anlasildigi uzere cok cikarilacak ders yoktu. Herseyle ilgili sucluluk duyabiliyordum, surekli sikintiliydim, asik oldugum kisinin ismini gizliyordum, annem anlamasin diye :) Ama annem ben uyuyunca basucuma gelip hipnoz gibi kendi gelistirdigi bir yontemle bana sorup, cevabi alir, ertesi gun de beni bin pisman ederdi :))
Biraz once Gurudev'in gunluklerinden okuyordum. Gunluk tutun, sonra yillar oncesine donunce ne kadar ilerlediginizi goreceksiniz diyordu.
Gecen hafta Ankara'daydim, bahsettim dostuma, BIR'likten konusurken. Ben neysem dunya o, oyle iyi biliyorum ki dedim. Bilsen 20 sene once bu dunya nasildi, kimler vardi yakinimda. Kimleri gorup, kimlerle konusuyordum, neler yasiyordum, nelerle yuzlesiyordum.
Simdi ise neler var, kimler var....
Bin sukur yasadiklarima beni bugune tasidiklari icin. Bin sukur bugunume, sagligima sihhatime, INANCIMA.
Ankara'ya gittim, cikan Af'tan yararlanmak icin. Kime soylesem beni taniyan, gulumseyip, demek kendini affetme zamanin gelmis dediler :) Evet, insanin herkesi affetmesi kolay da, kendini affetmesi ne kadar da zor. Cunku yalan soylesen de kendine ani kurtarmak icin, cig gibi buyuyup gelir gercekler, hayat olur yasanirlar, acisiyla tatlisiyla. Insanin kendini affetmesi ne zordur. Hele de ayrilinmis sehre, ayriliklarin besigi sehre, Afedilmek icin gidildiyse. Kalkar gelir butun hayaletler, basucunda birikir. Gormezden gelinmez bu seyahatte cunku adi Af'tir. Haril haril ders calisilir. 9'un 6 si affedilir. Geriye iki sinav bir odev kalir. Herkes cok sevinir, gurur duyarlar. Oysa affedilmek icin bekleyenin kalbi, zihni hala agirdir. Insanin kendini affetmesi en zorudur. Degerli oldugunu animsamasi. Ilk dogdugu gunku gibi saf oldugunu aslinda, hicbirseyin kirletemeyecegini bilmesi.
Kurumlar Sosyolojisi dersimden oyle kortum ki, gecemem kesin dedim, gecemedim tabii ki. Hoca benimle konusmaz dedim, konusmadi tabii. Hoca kimdi, ders neydi? Nadasa biraktim bekliyorum, cicek acip cikmasini, gormeyi koklamayi. Hoca da ben, ders de. Ogrenmem gereken neyse bekliyorum.
Bunlari yasarken Ankara'nin birinci gun kar yagan, ikinci gun yagmur yagan, ucuncu gun gunes acan, dorduncu gun bahar gibi iliyan havasinda anladim ki yasananlar yasanacaklari gibi yasaniyor ancak, ya ben dusuncelerimle dusunduklerimi yasiyorum, ya da yasanacaklari dusunup yasanmasini bekliyorum. Hangisi bilmiyorum, umursamiyorum da.
Elimde cok seyler kaldi gecen haftadan. Hepsi bir seferde cikmaz diye dusunuyorum ama parmaklarim yazmaya devam ediyor....