8 Mart 2009 Pazar

Baglanma

Sinavlardan birincisi psikolojiydi, en onemsenen konu ise Baglanma. Hoca en cok buna calis demisti. Zaten Mira'nin dogumuna yaklasirkenden beri calisiyordum aslinda bu konuya. Onun rahmime dusmesiyle pek cok gecmis aniyla yuzlesmistim. Ofkelenmistim, kan kusmustum. Gecmiste yasadiklarimi seyretmis, cok sonra annemi affetmistim. Affetsen de birini, sistemin temizlenmesi zaman aliyor aslinda. An donup donup kontrol ediyor hala ayni yerde misin, ayaklarin yere saglam basiyor mu diye. Saglamdim, icim de tuy gibi hafifti. Sonra Mira buyumeye basladi icimde. Gecmiste yasananlar dersti bana, ben bilinmeden yapilmis o hatalari yapmayacaktim, bize misafirlige gelen bu kucuk kiza. Dersimi cok calismistim, cunku en zor anlarda ezber bozulur. Ezberlediklerin degil sistemdekiler calisir. 3 seneye yaklastik, misafir halinden memnun, hatalar, olmazsa olmaz, yoksa o nasil ogrenir, yoksa ben nasil gelisirim. Ankara'ya gidis bir sinavdi bu egitimde. Ankara'daki baska bir sinav. Onlar baba, kiz, anneanne Istanbul'da kaldilar. Ben cok tedirgindim, ya benim yasadiklarimi yasarsa, ya o kucucuk cigeri yanarsa diye. Sonra biraktim tedriginligimi, teslim ettim onu gercek Anne'sine. Gittim. 4 gece, 4 gun sorunsuz gecti. Dondugumde ders notlarimdan ogrendigime gore, sorun ciksa Mira beni protesto edecekti, ama o biraktigim gibi duruyordu. Nese icinde sarildi, optu, cigliklar atti. Sinavdan gecmistim...
Annem ozledin mi diye sordu, yoo dedim. Niye ozleyeyim ki o hep kalbimde...

4 yorum:

tutsak dedi ki...

Hoşgittin hoşgeldin. :)
Niye ozleyeyim ki o hep kalbimde...
gecemem kesin dedim, gecemedim
benimle konusmaz dedim, konusmadi
bekliyorum, cicek acip cikmasini
o da olacak bence:))
sevgiyle kal.

Uma dedi ki...

Niyet edildiyse olur elbet degil mi:)
Iyi ki gelmisim ! Ne guzel kavusmak ayrilmadigini bilerek :)

sufi dedi ki...

Annem bir gün "kız evladın olmasın diye sana beddua ettim" demişti.Benim varlığım onu çok mutlu ettiği için mi; Benim mutlu olmamı istememişti? Yoksa: Benden çok şikayetçiyse, benim ona çektirdiklerimi, bana birilerinin (kız evladımın) çektirmesini istemediği için mi?
Nereden geldiyse bu soru geldi aklıma.Demek ki hala hasır altında bazı cızlayan yanlarım cap-canlı duruyor.Bu hasırları altındakilerle birlikte yakmak gerek galiba.Sevgilerimle dilek.

Uma dedi ki...

Swamiji'ye esimle evlenme kararimi sordugumda Divine Mother'a dua et, O'nun dedigi olacak, ama hayatin boyunca hicbirseyi hasir alti etme dedi :) Esim bayilacak benim otu copu konusmamdan ama ben aklimin ucuna ne gelse halletmek adina saatler, gunler bazen aylarca konusuyorum :))) Konusmadan aslinda daha iyi anlasiyoruz ama onu da ogretiyor iste bu surec. Annem de bana insallah senin gibi bir kizin olur derdi bana, gozlerinden alev fiskirirken :)) Ben de AMIIINN derdim, yuregimi bilerek :) Belki rahmetli annen seni paylasmaktan korkuyordu. Belki kiz anneliginin ne kadar mesakkatli bir sey oldugunu anlamisti, senin ayni zorluklardan yanarak gecmeni dunyevi olarak istemiyordu. (Halbuki sukur butun dertlere!) Bildigim bir sey var once Tanri, sonra anne, sonra guru geliyor insanin hayatinda... Sukur annelerimizin bize tasidigi her komure, An'da elmas olacagini bilerek...