Unutmamak gerekenlerden !

Birisi geldi..

Bir dostun, bir sevgilinin kapısını çaldı...

Sevgilisi, - "Kimsin ey güvenilir er," dedi.

Adam, - 'Benim' dedi.

Evinde huzurlu Sevgili; - 'Git' dedi;

'Şimdi çağı değil, böylesine sofrada ham kişinin yeri yok."

Ham kişiyi ayrılık ateşinden başka ne pişirebilir,

İkiyüzlülükten ne kurtarabilir?

....

O yoksul gitti; tam bir yıl yollara düştü...

Sevgilinin ayrılığıyla kıvılcımlar saçarak cayır cayır yandı.

.....

O yanmış-yakılmış kişi pişti.. Olgunlaştı.

Geri geldi.

Gene sevgilinin evinin çevresine düştü.

Yüzlerce korkuyla, yüzlerce defa edebi gözeterek kapının halkasını çaldı..

Ağzından edebe aykırı bir söz çıkacak diye de ödü patlıyor

ve korkup duruyordu.



Sevgilisi, --'Kapıdaki kim?' diye bağırdı.

Adam, -- "Ey gönüller alan, dedi, --"Kapıdaki 'Sensin'. "

Sevgilisi, "Mademki 'Ben'sin, gel içeriye gir," dedi.

....

Ev dar, iki kişi sığmıyor.

(Mesnevi, c. 1, sh. 3068-3075)