Baslik ciddi ama merak uyandirmasin. Sadece icimden gecenleri yazacagim, onemli bir konu mudur degil midir bilemem ama dunyali anlamda onemli birsey yok.
Mira etraftaki bin hasta cocuktan almis gelmis birseyler. Hapsurdu, burnu akti, ben de nasiplendim sayesinde. O iki gunde kendine geldi. Benimki bu sefer yordu. Yatak dosek olmadik ikimizde, ama bugun entersan birseyi deneyimledim.
Ev ariyoruz bir iki saat bilgisayarin basinda, cok kendimi vererek arastirma yapinca, hastaligin ustune birden kendimi cok kotu hissettim. Kalktim yerimdem yataga yattigimda midem bulaniyordu, beynim yaniyordu. Gozlerimi acamiyordum. Burnum gun icinde akmisti ama yataga yatmamla burnum tamamen tikandi. Oyle zor nefes almaya basladim ki. Ustumde biri oturuyor gibiydi. Nefes yetmedigi icin daha hizli nefes almaya basladim. Hicbir sey dusunemiyor olmakla beraber, tamamen cok cok rahatsiz bir ortamdaydim. Vucudum cok rahatsizdi, yanan beynim de. Nefeslerim daha da siklasti. Artik cigerlerim agrimaya baslamisti. Noluyor diye kendimi seyrettigimi biliyorum. Sonra birden nefesim durdu. Tumden gitti nefesim. Yaklasik 1.5 dakka hic nefes almadim. Kendim durdurmamistim, belki cok sik nefes aldigim icin vucut artik yeter diye kesmisti veya baska bir sebebi vardi bilemiyorum. Tek bildigim nefesimin kesilmesiyle tarif edemeyecegim bir huzur vucudumu sardi. Oyle hafiflemeye basladim ki. Sonra biraz ciliz bir nefes daha aldim, sonra yine nefesim kesildi. Bu dongu de 5 dk kadar surdu. Ve birden gozlerim acildi. Sanki 5 saatlik bir uykudan uyanmis gibiydim ve burnum tamamen acilmisti. Ne beynim yaniyordu, ne midem bulaniyordu. Kendimi oyle iyi, oyle huzurlu, oyle hafif hissediyordum ki.
O halimi de seyrettim.
Eskiden ruyalarimda cok ölürdum ben. Araba kazasi gecirir ölürdüm, ucurumdan duser ölürdüm, bisikletle yuvarlanir ölürdüm. Cok ölmüşlüğüm vardir ruyalarimda. O ruyalar bana ölümün ne kadar muazzam bir baslangic oldugunu yasatmislardi.
Bugunku nefesimin yakisi ve sonra kesilisi ve devamindaki huzurda bir baska onay gibiydi.
Zor olan nefes almakti, nefessizlik muhtesem bir deneyimdi. Huzur, tek kelime ile !
Allah hepimize guzel sonlar nasip etsin insallah, son geldikten sonra baslayan sey cunku cok cok muhtesem... (Anladigim kadariyla ) :)
Askla...
9 yorum:
geçmiş olsun... dikkat etsene kendine, yormasana, üzmesene, germesene, sen gene de ölüm muhteşem bir başlangıç olsa da, şimdi de biraz daha kalsana.
Çok acaip şeyler bunlar, Allah hepimize güzel sonlar, senin gibi bir bakış açısı versin inşallah:)
Ben burdayim zaten, hersey iyi guzel cok sukur :) Opuyorum cok.
Senin bakis acinin nesi varmis :) Bakan kim onemli olan o :)))
evvelki sene nefes seminerinde nefesi alıp veren ben değilim hissi dolmuştu içime, alan O veren O, hani hiç yaşadınmı bu dünyada sorusuna verilecek cevap belki de bu; bildinmi nefes alanı/vereni içinde yaşam BİRleşmekte nefesinle..O'nu bilmeden alınan verilen her nefes boşa...
geçmiş gitmiş olsun, tez şifa dilerim:)
evet ayni nefes terapisi gibiydi :)
iyilestim bile canim benim :) Operim seni kocaman
Garip, zor bir dönem Umacım. Güzel tabii herşeye rağmen, her an özel. Bende de bir mide bulantısı çözemediğim. Geçmiş olsun kendine iyi bak.
Sagol guzelim coktan gecti :) Sana da gecmis olsun, merak etme Tanri daldirmistir elini temizliyordur icini :)
Askla
Tam da bugün okumak nasipmiş yazını Umam!Ölüm güzel olmalı dediğin gibi. Beden hapishanesinden kurtulup, özgür olması ruhun ve sevgiliyle buluşma.. Peki ya ardında kalanların acısı..
Cok guzel olan birseyin ardinda kalanlar neden aci ceker ki Nani'cim? Ogrenemedigimiz birsey yok mu acaba eger aci cekiyorsak ?
Yorum Gönder