Hayat neden verildi bize? Kim oldugumuzu bulalim diye. Anamiz babamiz, kocamiz karimiz, cocuklarimiz ve es dostlar hep arac. Varliklariyla sorgulatiyorlar her animizi. Kimsin sen?
Peki bu senaryo icinde yalan nereye sigar?
Zaaflarimizi kapatmak icin soylediklerimiz, korktugumuz icin soylediklerimiz, yuzlesemedigimiz icin soylediklerimiz. Soyledigimizi bile farkedemediklerimiz.
Soyleyince ne oldugunu ne kadar dusunuruz acaba?
ben "uma" bu dunyaya kim oldugumu bulmak icin geldim. Tahammulum yok oyalanmaya. Surekli savas halinde biri gibi gorunurum, savasim kendimledir, az bilen vardir. Kavga ederken bile kulaklarim dinler bu nereye gidiyor diye. Aci geldiginde takip ederim korku nerede diye. Hicbir firsati harcamam. Gecmem gecistirmem. Kavgami ederim son zerreme kadar. O son zerrem de huzuru hissedene kadar surer kavganin seyahat suresi. Yaranin derinligiyle ve etrafimdaki aracilarimin yardima gonulluluguyle de alakalidir bu. Yalan soylemeyi secip gecistirmeye calisanlarla devam eder durur kavgam. Temcit pilavi gibi... Cunku ben kavgami ederken kendim icin, beni anlayamayip benimle kavga edenler bilmezler iclerindeki yaralari. Onlar sadece benim kavgaciligima cevap verdiklerini sanarlar. Herkesin zamani gelir oysa... Bir bir.
Araclarim gorevlerini bitirdiklerinde degisir yerleri digerleriyle ve yeni yaralar acilir. Degisirken bunlar istemeyi biraktiklarim da bir bir gonderilir hayatima.
Oyunu tek sebepten oynuyorum, uyanmak dilegim. Beni hala uyutmaya calisanlarin ninnilerine tikandi kulaklarim. Uyuyanlar icin de cok can sikici benim feryatlarim. Ne guzel surda uyuyorduk di mi?
8 yorum:
Ben bir çözüm buldum kendimi de ona uydurdum.Diyorum ki bak; "yalanı söyleyen kim? cevap;O dinleyen kim? Yine O . halletsin kendi içinde kendi yalanlarını ben bu oyunda yokum.Bu da yalan oldu. Hümam neyse olması gereken oluyor diyelim uyumadığımızı da belirtelim kucak dolusu sevgilerimle.
ben kimseyle kavga etmek, gerçekleri yüzlerine vurmak niyetinde değilim (ya da bu güce sahip değilim). Mevlana Hazretleri bile söylememiş mi 'Cahilin yanında kitap kadar sessiz ol' diye... bilemiyorum Umacım neler oluyor...
Uyuyanlarla vedalaştığım şu sancılı günlerde bu bir kaç paragraf kendimi çok iyi hisseetirdi. Kavgaya devam:)) Sevgilerimle....
Suficim kusura bakmayasin misafirlerim var ilgilenemedim blogla :) Uyanik kalmak icin butun rahatsizliklar ... Rahat olsak hep uyurduk :)
Pinhan'im, susarsam kendimi duyamiyorum henuz. Konusunca ancak haberdar olabiliyorum. Ondan degil mi zaten buraya yazisim. Yazarken cikiyor nerelerdeyim, konusurken ciktigim gibi.
Kavga da bazen bagimlilik yapabiliyor, insanin egosunun benzine ihtiyaci oluyor. Allah bizi yanlis yollardan korusun diye dua ediyorum hep :)
Hüma kuşum çocukların ve anaların koruyucusu cennet kuşum anneler günün kutlu olsun senin de Iraz'ımızın da, sevgilerimle.
Canim benim ne guzel cikmis gelmis kalbinden, girdi dolandi kalbime :)
Saglicakla kal...En guzel anne!
Yorum Gönder