Hicbirsey kisisel degil

Yazarak rahatlamaya geldim ama ayni zamanda hayattaki en onemli ipucunu vermis olacagim.

Butun bir gunun ister huzur icinde sakin gecsin, ister kosturmaca ve seksen tane is yaparak gecsin, saat 4 olup kizin geldiginde baska bir dunya acilir onunde. Gunun oncesinde yasanan hersey anlamini yitirir o andan sonra. An simdidir. Gerektigi gibi hizmet edersin, yedirir, icirir, giydirir, yikar, odevlerini yapar, oynarsin. Ya da onun kendince yasayisini seyreylersin sadece. Kimi gun gelir, ne yapsan vizilti halinde cikar sesi. Actir yemek verirsin, onu istemez mesela. Oyun oynamak ister oyun oynarsin, ortasinda krize girer. Bir sey seyredeyim der, seyreder sakin sakin, bittigi anda, ofke krizine girer. Durup surekli dusunursun, nerde yanlis yapiyorum, daha ne yapabilirim, bana bunlarin 1000/1 yapilmadi cogu zaman dersin, ama bunlarin hicbiri seni serinletmez. Cozum hep nerden cikip gelir biliyor musun, hicbir sey kisisel degil. Sen eger durursan merkezinde, kizin bir yere devrilir aglar, bir tepene cikip ziplar, bir tepinir, bir serilir, en sonunda cikar bakla agzindan, bugun okulda kar topu oynarken arkadasimin kulagina geldi kar, oysa ben baska yere atiyordum o tam o sirada onume geldi, kulagina geldi. Ogretmen kazaydi, olur boyle seyler dedi ama ben yine de cok cok uzuldum. Cunku arkadasim cok agladi. Ozur dilerim dedim ama bana cevap vermedi. Sanirim beni affetmedi. Ve bir tur daha aglar, sarilirsiniz birbirinize askla, biter gider butun gerginlik, gun askla sona erer.

Sabah uyandigindan beri hizmet edersin gerektigince. Kahvaltiyi hazirlar, ortaligi toplar, camasirlari katlarsin. Sirada baba-kiz odev vaktidir. Ama bir klasik haline gelen bu fasil dovusle biter. Baba ben yapamiyorum, der, icinden ofke cikiyordur, cocuklugu aklina geliyordur. Gider odeve baslarsin beraber. Senin cocuklugun da beterdir bu konuda. Her cumlenin basi sen gerizekali misin, pratik ol, kafani kullan, salak olma diye hitap eden babani da alip yanina, baslarsin odeve. Babani duyarsin her daim kulaklarinda, ama ellesmezsin daha fazla, bol bol nefes ala vere bitirirsin odevi. Sonra oda toplama fasli. Cok organize kizin, istedigi sey, istedigi gibi, istedigi yerde durmayinca krize girer, gider sakinlestirirsin. Babandan pratik olmayi ogrenmis senonun organizasyonunu degistirmeden, durumu kurtarmak icin careler ararken nefes alip verirsin derin derin, bunu da halledersin. Sonra oglen yemegi hazirlayip, onu yemem, bunu yememlerle mantik ve saglik cercevesinde kucuk nutuklar atarak onu da derin nefeslerle atlatirsin.

Artik resim dersine gitmek icin hazirdir. Baba kiz gidecekler, kiz hazir baba hazir ama hareket yok. Baba zaman gelmedi sanir, anne hazir oldugunu soylemistir ama kendini anlatamamistir. Kendi yasinda birini gorunce karsisinda, ve o kisiyle de anlasmazlik hissedince kontrol kaybolmaya baslar. Baba, sakinlesmen lazim senin diyerek, yani laf ederek gider evden.

Sakinlesmem lazim! Odevi yaparken 3. dakikada sinirlenen babadan bir daha haber alinamamisti 3 saattir. Sakinlesmek? Ofke karindan yukari dogru cikmaya baslar suratle. Tam o sirada, 3 saat once babaya soyledigim sozler aklima gelir. Baba sinirlidir hala. Sakinlesmenin yolunu bilmemekte. Geri adim atilir. Bloga gelinir, anlatilir. Hicbirsey kisisel degil. Sen merkezinde durup etraftaki oyunun oynanmasina izin verirsen, kisisellestirmezsen hicbirseyi, hatta sana "SEN" diye hitap edilen cumleleri bile ustune alinmazsan, iste o zaman gorursun gercegi.

Simdi yaziyorum, derin derin nefes almaya devam ediyorum. Cok kendimde oldugum soylenemez ama en azindan farkindayim. Farkindaligim devam ederse bugunu de boyle atlatiriz selametle :)