Mira'yla sabah oyun oynayacagiz. Dizdi arabalari, bana verdi istediklerini, digerlerini kendine sakladi. Oyuna basladik. O surmeye basladi arabalari ustumde, dizimden bilegime, obur bacagima. Ben de kendimce basladim arabalarimi gezdirmeye. Mira kizdi. Olmaz oyle oynayamazsin, benim gibi burdan dolastiracaksin arabalari, dedi. Niye canim, ben istedigim gibi dolastirmak istiyorum, dedim. Hayir, oyle degil diye israr etti ve bana istedigim gibi oynama izni vermedi. Bu durum ikinci kez tekrar edince; "guzelim boyle oyun oynanmaz. Eger biriyle oyun oynamak istiyorsan onu da kendi istedigi gibi oynamasi icin birakmalisin" dedim ve durdum, dediklerimi duydum. Guldum.
Acaba ben hayatima benimle oynamak icin girenlerin, kendi istedikleri gibi oynamasina ne kadar izin veriyordum ? Izin vermeliydim.... Herkes kendi oyununu oynamaktan zevk aliyordu ve oynamak icin gelmislerdi buraya. Kimsenin oyununu kendi istedigim gibi degistirmeye hakkim yoktu... Iyi ki varsin Mirabai!
5 yorum:
sen de iyi ki varsın uma... sen öğreniyorsun, sonra öğretiyorsun bana. ve ben bunca zaman sonra, durup düşünüyorum, bir ilişki böyle derken kendi kurallarımla oynamak istediğimi.
bu gece de bir şey öğrendim, teşekkür ederim.
Ben mi ogretiyorum, hasaa! Ogreten belli :) Herbirimizin hayatindaki ismi farkli sadece :)
gülümsedim:))
sevgili uma işin en garip yanı da, oyunun oyun olduğunu unutmamız.
Cogu zaman oyunun oyun oldugunu unutmuyorum da kendimin kim oldugunu surekli unuttugum kesin :)))
Yorum Gönder