Uyanik yine kralice. Yakiyor icimi, cikiyor yavas yavas sıkıştırıyor kalbimi. Nefesim icimde kaliyor, dunyaya cikisim zorlaniyor. Sonra biraz daha yukari. Zihine geldi mi sira, sizliyor hucrelerim. Yanip yanip donusuyor. O'na karisiyor. Midem bulaniyor bu surecte. Ayakta durmak zor, oturmak zor, normal yasamaya calismak en zoru.
Alev, yer bulsa volkan misali patlayip cikacak gibi. Ama kafamin icinde kaliyor hepsi.
Durmak gerek, sakince, nefes alip vermek, beklemek, dogumu beklemek. Dogacak cocugu beklemek...Beklerken donusume direnmemek...
2 yorum:
mp3 çalarına güzel müzikler koyup sahilde dolaşmak gerek hatta sabah erkenden çocuğu okula bırakıp adaya kaçmak gerek... Adanın bomboş, daracık sokaklarında avare dolaşmak gerek:)
Mira okuldan alinca, artik butun gunu ona endeksli yasarken dediklerin birer hayal :)
Yorum Gönder