29 Haziran 2009 Pazartesi

Haziran

Haziran denen bir ayin 29. gunundeyim. Oyle ogrendik, oyle devam ediyor kendimi sinirlamam. Gunler sakin geciyor. Kizacagim, gerilecegim konular geliyor, oynanmasi gerektigi sekilde oyun oynaniyor, sonra konu geciyor gidiyor. Ben cogunu animsamiyorum bile.

Seyrediyorum dunyadaki komik hallerimi. Mira okula basladi ya, benim cok uzun zamanlar sessiz zamanim var ya. Bu beden rahat durmak istemiyor bazi zaman. Kendine surekli is cikarma cabasinda. Isi olmazsa ölecegini saniyor herhalde. Hicbir is yapmayacagim dedigim gunler, yemek-utu-temizlik vs diye gidiyor yapilanlar. Sonra dusunuyorum gercekten de nasil asikar YAPANIN BEN OLMADIGI. (I AM NOT THE DOER)

2004 yilinda ogrenmistim bunu. (Gecmis ancak bir konuya referans olarak kullanilacaksa gereklidir. Yoksa at cope :) Simdi yapanin ben olmadigim uygulamasi devam ediyor hayatimda. Hayati yasamak ise ancak bu gercegi bilip, geleni de tumden kabul etmekle mumkun olmuyor. Diger turlu yasanan seye hayat denmiyor. Oysa nasil da zorluyor her seferinde.

Yazacak birsey bile yok. Hersey komik geliyor. Ne oluyor da neyi yaziyorum di mi?
Neyse bakalim bu ne kadar sure devam edecek...

4 yorum:

sufi dedi ki...

Sevgili Hüma kuşum;
Seninle konuşmayalı, yazılarını okumama rağmen yorum yazmayalı 10 gün oldu sanıyorum. Ama sen biliyorsun ki İstanbul cephesinde herşeyin yolunda olduğuna dair bir huzur vardı içimde.Yapanın BİZ olmadığını anladığımız anda nasıl da herşeyin beklenmedik bir şekilde yolunda gittiği kanısına vardığım günlerdi bu geçen günler benim için de."Evrenin sonsuzluğunda bulunduğum şu anda herşey mükemmel bütün ve tam" sözünü tekrarlayacağım yine.Bu hafta içinde aynı caddede 38 nodan 32 numaraya taşınıyoruz.Ev aramadık nasılsa ev bizi buldu yine turunç ağaçlı, balkonuna sıklamen begonvillerin doluştuğu şirin bir ev.Emlakçıya, nakliyeciye ve depozite para gerekmeden anahtar elimize teslim edildi.Yapanın ben olmadığının en güzel kanıtıydı benim için.Benim oğlanlar"anne 10 senede bir, aynı sokakta 2 ev atlayarak denize doğru gidiyorsun, deniz kenarında bir eve kavuşmana az kaldı"deyip espiri yapıyorlar.Eh! bir 100 sene daha yaşamam mı gerekiyor yoksa matematik şaşıp başka bir planın içinde mi bulurum kendimi bilmem?
Iam not the doer.Kocaman sevgilerimle.

nilüfer dedi ki...

teslimiNİyet cancağazım:)

Uma dedi ki...

Ne kadar guzel O'nun elini gorebilmek ve O' nun duzenledikleriyle yasamak. Allah huzur icinde yasatsin layigiyla guzel Sufim...

Uma dedi ki...

Niyetimiz teslim olmaksa Oluruz elbet di mi :)