25 Nisan 2009 Cumartesi
Dedikodu
Konustugum, konusmalarimi dinledigim zamanlardan birinde oyle rahatsiz oldum ki :) Artik soyle agiz tadiyla, kendimden gecerek dedikodu bile yapamadigimi farkettim. Kimin dedikodusunu yapacaktim, kime ne soylesem ben'dim. Bunu konusurken bile biliyor olmak buyuk lutuf olsa da, insan dogasi geregi herhalde ariyor arada :) Bir aci kahve yanindaki o zararsiz dedikodulari :)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
evet daha yaparken midemin bulandığı, gecesinde berbat rüyaların beni beklediği, çayların yanındaki minik dedikoducuk kekleri dimi?
Ah umacım 23 nisan günü doğuda dipçikle o küçücük çocuğu döven polise nasıl küfrettim bir bilsen.Feryad ettim hatta "o dipçik biryerine girsin "dedim.O poliste hakkın varlığını o gün göremedim ama yine de pişman değilim.Ayyüzlüme de soracağım bu davranışımın nedenini.
oyy çok severim dedikoduyu, mekanigi kavradıktan kelli suçlamam, yargılamam çok zaman kendimi, çok temiz degilim ki, birilerinin sirasina geçip, haklarini yemişligim var,birilerinin gevezeligimle zamanini çalmisligim var,ayagimla karınca ezmisligim var farketmeden kimbilir kaç kez??bilmeli kendini işte, en çok çuvaldız kendime:))
Canimsin sen:) Yakisir sana da o guzel gulumsemenin arkasinda :)
dedikodu demeyelim de ben beni konusuyoruz diyelim:)
dedıgın gıbı ben sen hıc bırımızın bırbırımızden farkımız yok.
sevgilerimle:)
Dedikodu biraz suursuzca benim benle konusmam oluyor, bilinc gelince adi dedikodu olamiyor zaten :)))
Yorum Gönder