Bitti

Doğan herşeyin bir gün öldüğü gercegini bir turlu kabul edemez ego. Hep sonsuza kadar yasayacagini sanar, Tanri'nin isigindan kendine pay bicip yaratildigindan. Kendisini O sanar hep. Hergun bundandir yedigi tokatlar.

17 Eylul 2008 Carsamba gunu dogdu bu blog. Icimden gelen yaz durtusuyle. Cok yazdim. Guldum yazdim, agladim yazdim, sordum yazdim. Kim olmadiklarimi yazdim ki kim oldugum kalsin geriye diye. Kim oldugumu yazamayacagimi bilerek, doktum ustume yapisan camurlari.

Bir sevdigim buyugum, gonlunu benim gibi Tanri yoluna acmis bir buyugum yazilanlar yazanlarin kustuklaridir demisti. Niye okuyayim ki baskasinin kustugunu. Cok agir ve anlamsiz gelmisti kulagima. Okumaya asik biri olarak itiraz etmedim buyugumdur diye sadece gulumsedim kibarca. Simdi bu cumleden 2 sene sonra anliyorum ne dedigini.

Ben olmak icin cikardim yazdim icimdeki herseyi. En son gecenlerde gelip niye geldim bir bakayim diyene kadar uzatmali sevgili gibiydik. Iki sene once ayrilmis gibiydik, ama arada biraraya geldik, hep o askin bittigini anlayip tekrar ayrilana kadar. Itiraf edeyim cok ozeldi buraya yazdigim anlar, tadi hala damagimda. Yazarken kesfettiklerim, yazarken terkettiklerim, yazarken kabul ettiklerim. Ama iste dogan hersey gibi bu da ölümle tanisiyor.

Bu yolculukta eslik edenlere gonulden minnettarliklarimi sunuyorum.
Askla kalin,

Arzuhan