Mukemmelliyetci bir babayla buyuyunce ya huyundan ya suyundan ben de haliyle mukemmelliyetci oldum.
Hersey mukemmel olmali. Kusursuz, sorunsuz. Sorun varsa yanlis birsey var, bakmali aramali bulmali, mukemmele dogru yol devam etmeli.
Mukemmel olmadikca memnuniyette zor gelir. O yuzden cogu gun depresyonda bir ruh haliyle gecer gider. Eskiden gozlerimin ici daha cok gulerdi, acemiliktendi herhalde, bilmememezlikten, mukemmel olmaya takmamisliktan.
Yas ilerledikce kendime ve yakinimdakilere uygulanan bu mukemmellestirme hali kelepceyi daraltti da daraltti. Ve oyle cok daralmis ki, o nefessizlikte gordum.
Tanri bilincine ermis Swamiji bile rahat rahat hata yaparken mukemmel diye adlanan bir sey yoktu. Ama iste o mukkemmel olmali iluzyonunun calistigi asil alani gordum. Var olan toleransti. Hicbir sey hicbir zaman mukkemmel olmasi icin degildi, olmamasi tolerans gelistirmek icindi. Ben inansam da her serde bir hayir vardir gorememistim dune kadar. Hersey mukemmel, hersey Ona varmak icin, hersey icimizi bosaltip Onunla dolmak icin...
Bu eziyet de bitti sukur....
